How ya’ mate?!
Na vier en een halve week Nieuw-Zeeland werd het tijd om weer richting Azië te vliegen. Maar niet zonder een stop in het mooie en zonnige Sydney! Althans, dat hoort zo te zijn..
Na een zeer vroege vlucht (05:45 😨) vanuit Christchurch landden we vroeg in Sydney, Australië! Het was ons plan om de hele vlucht te slapen, zodat we de eerste dag in Sydney nog een soort van fit konden beginnen. Rob had daar geen moeite mee, maar voor Ly was dit wonderbaarlijk een stuk moeilijker. Niet omdat ze niet kan slapen in vliegtuigen (integendeel zelfs), maar omdat we met Air New Zealand vlogen en dat dit betekende dat iedereen zijn eigen tv-schermpje had. Dit met als gevolg dat ze een half concert van Ed Sheeran heeft bekeken, een documentaire over Avicii en vervolgens heel veel nummers heeft geluisterd waarvan ze was vergeten dat ze bestonden (het was een feestje!!). De 3,5 uur durende vlucht vloog voorbij (bijna jammer) en voor we het wisten landden we in Sydney. Klaar voor een overmaat aan zon, zee, strand en het echte stadsleven! Helaas voor ons bleek dat van de 5 dagen in Sydney, het er 3 regende.. Ben je een keer in Sydney, city of sun, moesten we ‘noodgedwongen’ de winkelcentra en de ontelbare boekenwinkels in. Je snapt het, dit klinkt verschrikkelijk… We waren er kapot van (hehe).
De dag dat we aankwamen besloten we rustig aan te doen (we konden ook niet anders want we waren kaaaaaapot) en zijn we de stad in gegaan, waar we (mede door de regen) diverse winkelcentra ingeduwd werden. Dit werd uiteindelijk onze redding, aangezien we hier de beste yoghurt allertijden hebben ontdekt 🙌🏻! En wat kan yoghurt lekker zijn na maandenlang gekke broodjes, half warme aardappels, goedkope havermout of andere vreemde alternatieven voor het ontbijt! Naast yoghurt eten “moesten” we ons ook vermaken met moccachino drinken (cafeïne was zeer welkom), boekenwinkels bekijken (zijn altijd welkom) en broodjes pulled pork eten (YES BABY). En toen de zon eenmaal scheen? Gelopen door de haven en daarna genoten van een koude Stella en een cider bij het Sydney Opera House! Naar leven. Voelt als werken dit. Maar dan anders. Klein beetje maar.
De tweede dag scheen de zon een stuk meer en voelden we ons ook een heel stuk meer uitgerust. We zaten – helaas – in een backpackers hostel met de meest zweverige, bomen knuffelende en haren als boomwortels backpackende figuren, die overigens sinds kort met stip op nummer 2 van Rob’s irritante-mensen-lijst staan. Maar goed, dat is een ander verhaal (wie weet voor een andere keer hehe). Het voordeel van zo’n hotel is dat ze ook goede (budget) tips geven. Één daarvan was een gratis looptour door de stad van een paar uur, waarbij je aan het einde van de tour de gids fooi geeft. De ideale manier om Sydney goed te verkennen en wat lokale restaurant en koffie (lekkerrrrrr) tips te krijgen! En hoe eindig je zo’n dag? Juist, met een biertje in het zonnetje bij het Opera House! (De Opera House? Het Opera House? The Opera House?! Help ons want we komen er niet uit!!😭)
Dag drie was helaas weer regenachtig en hebben we rond gelopen door het super grote centrum en uitgerust in cafeetjes (echt zwaar leven). Op deze dag hadden we ook een reünie met onze beste vrienden en tevens nummer 1 op Rob’s lijst (niet liegen Ly, ook die van jou) (zoals we allemaal wel weten): oude Chinese vrouwtjes (jeeeeeeeeej……)! We kwamen ze tegen op een plein voor een hele mooie grote kerk in het centrum. Toen we daar aankwamen, zagen we ze net druk bezig met een grote banner uitrollen. We waren benieuwd wat erop stond, dus we bleven even wachten en kijken (terwijl we nonchalant foto’s maakten van de kerk, want we hebben nog wel een beetje zelfwaarde over – zelfs na wc-verhalen delen op internet). Ze hingen de banner op en even stokte onze adem. Op de banner stond letterlijk (in het Engels natuurlijk wel hehe): “Tibet is een leugen. De zelfontbranding van de monniken is een hoax en is niet echt gebeurd. De media laat je geloven dat China Tibet onderdrukt, maar is niet zo!” De rest van de tekst stond in het Chinees (want dat zijn de mensen die ze moeten overtuigen?), ondersteund met plaatjes waarop “bewijs” te zien was waarom de foto’s van de zelfontbranding van de monniken wel nep moest zijn. Je snapt dat wij zin hadden om de banner door te scheuren of er minstens een klein plasje tegenaan te doen na onze ervaringen in Tibet. De vrouwen gingen er vervolgens in een soort van Tai Chi houdingen bijstaan, dus het leek er ook niet op dat ze tegenspraak duldden. We zijn maar snel weg gelopen en hebben niet meer omgekeken, ook al deed dat pijn in ons hart.
De vierde dag wilden we graag naar een strand toe. Tijdens de tour hoorden we dat het bekende Bondi beach vooral toeristen trekt, maar dat het wat minder bekende Manly beach veel leuker was en dat daar vooral locals waren. Hiervoor moesten we met de ferry, waarbij we door de haven van Sydney zouden varen. Dat klonk allemaal heel erg vervelend, dus die dag pakten we de ferry richting Manly Beach. Als je het drukke stadsleven zat ben, is dit een ideale plek om je oren wat rust te geven en/of te surfen. Veel mensen waren aan het hardlopen of liepen door de gezellige straatjes. Het weer was niet lekker (want: regen), dus helaas was het niet mogelijk om lekker aan het strand te liggen. Daarom duurde het dan ook niet lang voordat we de ferry terug pakten. Het was nu eenmaal tijd voor een lekkere lunch in de zon. De volgende dag zouden we alweer door vliegen naar de volgende bestemming dus we zochten naar de lokale specialiteit: kangoeroeburgers! Toegegeven: niks speciaals aan. Proeft als elk ander rund. 🤓
Sydney voelt aan als een heerlijke stad. Wij vonden het voelen als Londen (❤️) aan het water en we hadden ons hier makkelijk nog een paar dagen kunnen vermaken. Het is jammer dat het zo ver weg is: anders was het een ideale stad geweest voor een city trip. Absoluut een stad waar we nog een keer naar terug willen en zeker een land waar we ooit meer van willen zien! 🐨
