Joeeeehoe! Tijd voor het tweede deel over Nieuw-Zeeland!
Iedereen die we spraken over Nieuw-Zeeland gaf de tip om zo kort mogelijk op het Noordereiland te blijven en zo lang mogelijk van het zuiden te genieten. Wij waren al heel erg onder de indruk van het noorden, dus we konden ons niet vooooooorstellen hoe het zuiden zou zijn. Na twee dagen in Wellington te hebben gespendeerd (waarbij de Engelse pub en het gigantische museum absolute favorieten waren) was het tijd voor de overtocht naar het zuiden!
Het Zuidereiland was nog niet eens begonnen, maar de uitzichten op de ferry beloofden al veel goeds. Strak blauw water, mooie fjorden, spiegelende bergen in het water en afgelegen huisjes. Waar normaal Rob last heeft van misselijkheid (soms tot kotsen aan toe) op zee, was dit keer Ly zwakke schakel. Voor haar was de ferrytocht dan ook een stuk minder indrukwekkend en kon het niet snel genoeg gaan hehe.
Van de volgende dag besloten we een reisdag te maken naar het plaatsje Hokitika aan de westkust. Dit betekende dat we het Abel Tasmanpark in het noorden helemaal zouden overslaan. Erg jammer, maar we wilden de rest van de dagen minder rijden en de mogelijkheid hebben langer te blijven staan op andere mooie plekken. Het was een lange dag rijden, maar de weg en het uitzicht waren onwerkelijk (toen al!). Die avond sliepen we op een camping met een hele aardige eigenaar. Hij kon het ons bijna niet vergeven dat we het Abel Tasmanpark hadden overgeslagen, maar dat verdween volledig toen hij zag dat Ly haar Hobbiton-trui aanhad. Het bleek dat zijn zoon heeft meegewerkt aan alle Lord of the Rings en Hobbit films. Hij had heel veel grappige verhalen en souvenirs van de set (waaronder een originele editie van Lord of the Rings met een leren kaft, gesigneerd door Gandalf. HOE COOL) en hij heeft bijna de hele avond bij ons gespendeerd. Die avond sloten we samen af met een ouderwets potje Rummikub spelen in de gezamenlijke ruimte (heerlijk om even uit de bus te zijn) terwijl we ondertussen onbeperkt kiwi’s aten die we gekregen hadden van de eigenaar. Geen verkeerde avond!
De volgende ochtend gingen we op pad met een zelfgetekende landkaart waarop de Lord-of-the-Rings/Kiwi-man alle highlights had geschreven die we moesten bezoeken in de omgeving. Zo ontdekten we door hem de Blue Gorges, diverse watervallen en ontelbaar veel mooie uitzichten. Die volgende avond parkeerden we de auto op een parkeerplaats met mooi uitzicht over een meer. Rustig Monopoly Deal spelend en soep kokend werd onze rust ineens ruw verstoord door een zestal witte busjes. We weten niet waar onze slechte karma vandaan komt, maar binnen 10 seconden veranderde de serene rust in complete chaos door de komst van zo’n zestig (je raadt het al) Chinezen… En ze deden hun naam meer dan eer aan! Rustig werden er tientallen foto’s van ons gemaakt terwijl wij onze soep aan het opwarmen waren en daarnaast werd er constant naar ons gewezen, maar sprak niemand ons aan. Onze eerste grote angstgedachte: ze blijven hier ook voor de nacht. Gelukkig was dat niet het geval. Integendeel: ze bleven in totaal maar ongeveer 5 minuten. Daarna verlieten ze de parkeerplaats weer met volle vaart en lieten ze ons totaal verbouwereerd achter met een smerige wc (waarvoor nog bedankt).
De volgende dag hebben we de Franz Josef gletsjer bezocht en we hadden geluk, want het regende de hele dag, maar het trok open toen we bij de gletsjer stonden 🙌🏻. Vervolgens zijn we doorgereden naar Wanaka, een gezellig wintersportdorpje aan een prachtig meer. Hier besloten we dat het tijd was voor iets wat we nooit hadden verwacht ooit te doen in augustus: we gingen een dag skiën. Tussen Wanaka en Queenstown in ligt het bekendste skiresort van Nieuw-Zeeland: Cardrona. De touristinformation gaf aan dat het de dag erna een prachtige dag zou worden voor een ski-avontuur. Skispullen en skipassen waren snel gehuurd en geregeld. Kleren hadden we niet gehuurd, want we besloten dat onze afritsbroeken zo goed als hetzelfde zijn als skibroeken (Rob weet beter, maar voor die ene dag was het prima). We zochten een parkeerplaats op zo dicht mogelijk bij het resort, zodat we de volgende dag zo vroeg mogelijk konden starten. Die avond hebben we de mooiste zonsondergang ooit gezien, maar ook onze koudste nacht ooit gehad in de bus. De volgende ochtend moesten we zowaar krabben en hingen de ijspegels zo’n beetje aan onze neus. Je moet er wat voor over hebben 🙂.
Die volgende morgen was het tijd voor de grootste angst van Rob: Ly op ski’s de berg af. Nu was hij wel overtuigd dat Ly beneden kwam, maar in welke staat was meer de vraag. Het nummer van de traumahelikopter als sneltoets opgeslagen en een dubbele zorgverzekering later, zaten we in de lift omhoog. Ly heeft vaker geskied, maar alles in de vorm van SnowWorld in Zoetermeer (weet je nog Yentel? 😂), waar je 1 uur per keer skiet. Toch was er aan zelfvertrouwen geen gebrek (tot irritatie aan toe bij Rob) en dacht Ly dit wel even te klaren. Hoe moeilijk kon het zijn?! Rustig aan beginnend bij de (groene) beginnerspiste, gleed Ly goed naar beneden. Ja, het was in een pizzapunt en nee, het verdiende geen schoonheidsprijs, maar ze kwam levend en wel zonder gevaar beneden. Na één keer de beginnerspiste kwam het irritante (volgens Rob, Ly voelde zich uitstekend) zelfvertrouwen van Ly weer naar boven: ze vond het tijd voor wat moeilijkers. We besloten de blauwe piste af te gaan, maar na een verkeerde afslag zaten we per ongeluk op de rode piste (de gevorderde piste). En dat ging haaaaaard! Ly deed het verbazingwekkend goed en viel geen één keer. Rob was trots, maar Ly had haar leven aan zich voorbij zien flitsen toen ze met grote snelheden de berg af vloog. Dit tot grote vreugd van Rob, want de rest van de dag was ze hierdoor een stuk voorzichtiger 🙌🏻. Cancel de traumahelikopter maar!
Na het skien zijn we in een paar dagen via Queenstown naar Milford Sound gereden. Milford Sound ligt in het Fjordland in het zuidwesten van het eiland. Iedereen zei dat dit het mooiste was wat we gingen zien, dus we hadden hier het meeste zin in. Het was inderdaad erg mooi, maar de weg ernaartoe was minstens net zo mooi met alle watervallen, spiegelende rivieren (Ly kon haar hart ophalen) en felgroene bomen. Alles in die buurt leek magisch en nep en regelmatig moesten we elkaar eraan herinneren hoe bijzonder en mooi het was en dat het écht was.
Daarna zijn we in een paar dagen met veel tussenstops via Dunedin naar Mount Cook gereden. In Dunedin kwam een grote wens van Ly uit, namelijk: zeehonden spotten! Het zeehonden spotten klonk moeilijker dan dat het daadwerkelijk was, want toen we het strand opliepen struikelde je bijna over alle slapende zeehonden. Het was geweldig, zelfs als je niet zo’n zeehondenliefhebber als Ly bent (Ly moest bijna een beetje huilen van geluk toen ze ze zag en daar schaamt ze zich sowieso niet voor. Rob noemt haar nu vooral een stumperd, but we all know he loves it).
De laatste dagen hebben we doorgebracht in Akaroa (een schattig oud Frans stadje aan de kust) en in Christchurch. Christchurch viel bijzonder tegen, maar gelukkig hadden we een fijn hostel waar we rustig konden zitten. Voor geld besparen was dat ideaal, vooral omdat we een boete binnen kregen van het Noordereiland voor te hard rijden (oepsie). Disclaimer: Rob reed (en dat deed Ly erg goed).
Conclusie over Nieuw-Zeeland: het is nóg mooier dan iedereen altijd zegt. Het water is zo helder dat je alles ziet zwemmen. De lucht blauwer dan je ooit hebt gezien en het gras is zo groen dat je denkt dat het nep is. We hebben erg veel geluk gehad met het weer, mede daardoor was het slapen in een bus heel erg goed te doen. Hoewel we nu weer erg toe zijn aan een echt bed en een beetje meer ruimte, was het zelf kunnen rondrijden en alles binnen handbereik hebben heerlijk. En het lopen met een backpack op wordt vast weer even wennen. Maar we klagen niet: nog genoeg andere landen en steden te bezoeken. Op naar een nieuw avontuur ✈️🌏🙌🏻.
PS: bereid je voor op de meeste foto’s in 1 post oooooit! Met zoveel moois is het moeilijk om een selectie te maken 🤓
PPS: Hebben jullie gemerkt dat onze website robandlyontheroad.com is geworden in plaats van robandlyontheroad.wordpress.com? 😏 We hadden geen ruimte meer om nieuwe foto’s te plaatsen op het gratis account, dus moesten we er een betaald account van maken. Met als bijkomend voordeel dus dat we nu heel erg stoer onze eigen .com website hebben! Nog even en we komen met Rob&Ly merchandise hehehehe.
Maar, skieen in Zoetermeer is toch de real deal?! Ik snap niet zo goed wat daar nu mis mee is 😂…
LikeLike
Het is hartstikke mooi hoe je Nieuw-Zeeland beschrijft. Ik heb daar een jaar gewoon op het noorder eiland, maar ik heb het zuider eiland nooit bezocht. Als ik Nieuw-Zeeland ooit nog eens bezoek, dan zal ik me vooral richten op het zuider eiland. Ik hoop Nieuw-Zeeland namelijk nog eens te bezoeken omdat ik het Māori wil leren spreken en ik wil dan onderzoek doen naar de overdracht van Nederlandse taal en cultuur in Nederlandse gezinnen die geëmigreerd zijn. Nogmaals, ik vind het hartstikke leuk hoe je het beschreven hebt en ik heb er nu echt zin in om het zuider eiland te bezoeken!
LikeLike