48 hours in Taiwan

Ni hao!

We hadden 48 hele uren Taiwan (lees: Taipei) achter de rug voordat we het land weer verlieten. Toen we ons aan het oriënteren waren op de volgende stap na Taiwan zagen we zo’n goedkoop vliegticket naar Nieuw-Zeeland dat we die niet konden laten schieten. Dit gold maar voor 1 dag, vandaar dat onze Taiwan-ervaring kort maar krachtig was (een beetje tegen onze zin in, maar toch ook weer niet – snap je?🤓).

Na een korte vlucht vanuit Okinawa landden we al om 9 uur ‘s ochtends op de luchthaven. Ons gezellige hostel zat in het midden van het centrum en tegen het station aan, wat betekende dat we om 11 uur klaar waren om de stad te verkennen. Eerste stop: de Elephant Mountain. Een 20 minuten durende klim (eitje) in de bloedhitte (oh wacht, toch geen eitje – regelrechte hel) wat ons bracht naar een uitzichtpunt over de stad. In plaats van dik te betalen om de Taipei 101 te beklimmen voor een uitzicht over de stad, hadden we nu een gratis (never forget where you come from) uitzicht over de stad èn de Taipei 101. Onderweg kwamen we een oud mannetje tegen die ons duidelijk wilde helpen met het vinden van het beste uitzicht. Elke keer dat we hem tegenkwamen (hij zat op een centraal punt op een steen waar we steeds langs kwamen) zocht hij zo snel mogelijk iemand die Engels kon en voor hem kon vertalen zodat hij ons kon vertellen waar we nu heen moesten. Heel schattig en daarmee meteen ook het eerste grote positieve verschil met de …vastelandchinezen! 

De volgende dag zijn we door het centrum heen gelopen en hebben we zoveel mogelijk buurten bezocht. We begonnen bij het 228-Incident Museum en het voorliggende park. Omdat we erachter kwamen dat we gênant weinig wisten over de geschiedenis van Taiwan, besloten we het museum in te gaan. Vastberaden en vol goede moed om meer over het eiland te leren stapten we het mooi opgezette museum in waar ons enthousiasme al snel de grond in werd geboord. Het hele museum was namelijk volledig in het Chinees met heel af en toe een Engelse titel ertussendoor gegooid. Je kan je maar een bepaalde (korte) tijd vermaken met plaatjes kijken, dus we stonden snel weer buiten. Daar hadden we internet en konden we googlen wat het 228 incident eigenlijk inhield en wat we zojuist eigenlijk gezien hadden. Een heel erg… indrukwekkende ervaring zoals jullie merken🤓. 

Daarna liepen we door het centrum naar het Chiang Kai Chek monument. Het beeld, de bijbehorende poort en gebouwen waren erg groots en mooi. Toen we aankwamen bij het beeld bovenaan de trap hadden we het geluk dat we de wisseling van de wacht meemaakte. Tien minuten lang marcheerde vijf soldaten rondom het beeld terwijl ze dingen riepen en met pistolen zwaaiden. Bijzonder om te zien, al was het leukste gedeelte stiekem het mannetje die aan het einde van de wisseling de kleren glad streek van de twee nieuwe wachters (terwijl die wachters zo goed mogelijk stil probeerden te staan en dus uit alle macht probeerde niet te reageren op een man die een kreukel uit hun kontzak haalde). 

Wij googlen bij elk land waar we naartoe gaan altijd de “hidden gems” (want verborgen diamant klinkt zo lame). Hierdoor komen we op plekken waarvan we anders nooit het bestaan hadden geweten. Toen we dit opzochten voor Taipei, was er iets wat wel heel erg de aandacht trok. Namelijk: een heus schijtrestaurant (en we hoeven jullie allemaal niet meer te vertellen hoe blij Ly wordt van alles wat met poep te maken heeft)!! Een restaurant waar je op wc’s zit, terwijl chocolademousse-drollen eet en diarree-cola drinkt uit urinoirs. Can it get any better? 😩

Het verschil tussen de mensen uit Taiwan en China is groot. Je wordt in Taiwan ontvangen met een glimlach, het merendeel spreekt goed Engels, ze helpen je graag en dringen zowaar niet voor. Net als bijvoorbeeld Mongolië en Hong Kong willen de mensen geen moment zich met vasteland China vergeleken worden. Taiwan heeft zich met groot geweld en veel bloed ‘onafhankelijk’ gesteld van China en is daar trots op. China vindt dat Taiwan daarentegen nog een provincie is. Die arrogantie en onderdrukking zorgt voor een blijvende afkeer binnen Taiwan.

Taiwan (of eigenlijk Taipei) heeft ons zeer positief verrast. Waren we deze mooie aanbieding niet tegengekomen, waren we absoluut verder het land in getrokken. Dit geeft ons alleen maar weer een reden om later een keer terug te komen, want dat we terug willen is zeker 🙂.

In de bloedhitte de Elephant Mountain op

Waar we dit uitzicht hadden

Voordat deze foto gemaakt werd moesten we allebei even onze zweetsnor afvegen aan ons shirt

Taipei heeft (net als Ulaanbaatar) een gekke mix tussen modern en tempels

Make it not too crazy!

In het 228incident museum: het beeld waardoor we doorhadden dat er toch echt iets ergs gebeurd is ooit

Midden in een park in Taipei was er een voet-drukpunten pad. Compleet met uitleg welke drukpunten onder je voeten corresponderen met welk lichaamsdeel of orgaan. Wanneer je dit pad tot het einde kon lopen op blote voeten was je “gezond”. Ly kwam tot 30 hele centimeters en is bij deze erg ongezond (en ongelukkig) verklaard.

Voor de poort bij het Chiang Kai Chek monument

We waren best onder de indruk van het hele Chiang Kai Chek monument, totdat we er later achter kwamen dat het helemaal niet zo’n goeie man was die gozert

De wisseling van de wacht (je ziet die kreukels in die kontzakken gewoon ontstaan hier!)

Rob schrikt zo erg van het kusje dat hij zijn vinger niet uit beeld kan houden

Yentel, je was ook in Taiwan!! (Soort van dan)

Zakenmam met een Hello Kitty koffertje, love it

SCHIJTRESTAURANT

Op toiletpotten zitten was nog nooit zo leuk!

Nog 1 selfie dan… Je drinkt ten slotte niet elke dag uit een urinoir (ik in ieder geval niet, kan natuurlijk niet voor jullie spreken)